Α Ρ Ε Ο Π Ο Λ Ε Ω Σ Μ Α Ν Η Σ ΟΚΤΑ Τ Α Ξ Ι Ο Γ Υ Μ Ν Α Σ Ι Ο Το Ιστολόγιο αυτό στοχεύει να επιτύχει επικοινωνία μεταξύ των φοιτησάντων στο Οκτατάξιο Γυμνάσιο Αρεοπόλεως της Μάνης, σε εκείνα τα πέτρινα χρόνια, όταν Αγωνιστές Γονείς στα Πέτρινα Αλώνια της Μάνης είχαν επιλέξει να μάθουν γράμματα στα παιδιά τους, θυσιάζοντας προς τούτο ένα μεγάλο τμημα της ζωής τους, μέσα από μία ανθρωποβόρα βιοχωχρονοπορία στην Μανιάτικη Βιοπάλη ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: tzeferakoslp@gmail.com
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Πέμπτη, 4 Ιουλίου 2013 ''Κατέριψαν'' το Α-7 του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ ....οι Αντιαεραπόροι της Μοίρας ... -
Greek War of Independence From Wikipedia, the free encyclopedia Greek War of Independence Theodoros Vryzakis (oil painting, 1852, Ben...
-
«Μητρός τε και Πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς» ================================= ΣΑΡΑΝΤΟΣ ...
-
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΟΣΟΦΙΑ -ΣΩΚΡΑΤΗΣ =============================================== ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙ...
-
===================================================================== ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΡΕΟΠΟΛΕΩΣ {Οκτατάξιο } =========================... -
ΓΥΜΝΑΣΙΟ { ΟΚΤΑΤΑΞΙΟ } ΑΡΕΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΝΗΣ ΑΡ Ε Ο Π Ο Λ Ε Ω Σ Μ Α Ν Η Σ Ο Κ Τ Α Τ Α Ξ Ι Ο Γ Υ Μ Ν Α Σ Ι Ο.... -
ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ - ΑΡΧΗΓΟΣ ΓΕΕΘΑΑ - ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΩΣΤΑΡΑΚΟΣ Στο Καστελόριζο Σαν τη «μύγα» μέσα στο ρουθούνι της Τουρκίας στριφογύριζε χθες το μεσημ...
-
ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΡΕΟΠΟΛΕΩΣ {Οκτατάξιο } - ENA ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΠΟΥ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΕ ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕ ΨΥΧΙΚΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ... -
============================================== ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΦΡΠΥΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ ==================... -
GREEK SURNAMES Οι καταρριψεις τουρκικών αεροσκαφων από ελληνικά μαχητικα. Πως μπορεί ο ελληνισμός να τιθασεύσει τον νεοθωμανό και τις φι...
Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012
"Η ΠΑΤΡΙΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΝΗ"..
---------
Η ΠΑΤΡΙΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΝΗ
-------------------------------------------------------------------------
-
--------------------------------------------------------------------------
Μάνη
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Συντεταγμένες: 36°42′29″N 22°26′03″E (Χάρτης)
Η Μάνη είναι ιστορική περιοχή της Πελοποννήσου
που καλύπτει τη χερσόνησο του Ταϋγέτου. Γεωγραφικά η κυρίως Μάνη ή
"Μέσα Μάνη", όπως ονομάζεται τοπικά, ορίζεται από τον αυχένα του
Ταΰγετου Σαγιά και καταλήγει στο Ακρωτήριο Ταίναρο. Η Μέσα Μάνη διακρίνεται με βάση την κατά μήκος κορυφογραμμή στην Ανατολική Μάνη ή Προσήλια Μάνη, που βλέπει προς το Λακωνικό Κόλπο και στη Δυτική Μάνη ή απόσκερη ή αποσκερή Μάνη, που βλέπει στο Μεσσηνιακό Κόλπο. Βορειότερα της Δυτικής Μάνης, δηλαδή από την περιοχή της Καρδαμύλης,
βρίσκεται η Μεσσηνιακή Μάνη, ή όπως την αποκαλούν τοπικά η Έξω Μάνη. Ο
χωρισμός αυτός διακρίνεται και στα επίθετα των κατοίκων, όπου της μεν
Λακωνικής Μάνης καταλήγουν σε -άκος και στη Μεσσηνιακή Μάνη σε -έας.
Η περιοχή της Μάνης περιλαμβάνει τις άλλοτε επαρχίες του Γυθείου και Οιτύλου της Λακωνίας. Η συνολική της έκταση φθάνει τα 1800 τ.χλμ. επί συνολικού μήκους 75 χλμ. και μέγιστου πλάτους 28 χλμ. που καταλήγει στο Ακρωτήριο Ταίναρο, με σπονδυλική στήλη το όρος Ταΰγετος και ψηλότερη κορυφή τον Προφήτη Ηλία (2404μ). Ο συνολικός πληθυσμός της το 1961 έφθανε τους 20.300 κατοίκους, που ζούσαν σε 150 περίπου οικισμούς.
Σήμερα, μετά τη διοικητική αναδιοργάνωση Καλλικράτης, η Μάνη αποτελείται από τους δήμους Δυτικής Μάνης, με έδρα την Καρδαμύλη, και Ανατολικής Μάνης, με έδρα το Γύθειο και ιστορική έδρα την Αρεόπολη.
Ο δήμος Δυτικής Μάνης ανήκει στην Π.Ε. Μεσσηνίας (πρώην νομό Μεσσηνίας) και προέκυψε από τη συνένωση των (καποδιστριακών) Μεσσηνιακών δήμων Λεύκτρου και Αβίας. Ο δήμος Ανατολικής Μάνης ανήκει στην Π.Ε. Λακωνίας (πρώην νομό Λακωνίας) και προέκυψε από τη συνένωση των Λακωνικών δήμων Σμήνους, Γυθείου, Οιτύλου και Ανατολικής Μάνης.
Χωριό της Μάνης
Η Μάνη δυτικά βρέχεται από το Μεσσηνιακό κόλπο και ανατολικά από το Λακωνικό κόλπο. Περιλαμβάνει τμήματα της Μεσσηνίας και Λακωνίας. Νότιο άκρο της είναι το Ακρωτήριο Ταίναρο, το νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ελλάδας. Βόρειο όριό της είναι στην πλευρά της Μεσσηνίας ο οικισμός Βέργα, στα νοτιοανατολικά προάστια της Καλαμάτας και στην πλευρά της Λακωνίας μερικά χιλιόμετρα νότια της Σπάρτης. Το Γύθειο αποτελεί τη μεγαλύτερη πόλη της Μάνης, που νοτιότερα αποτελείται κυρίως από μικρότερους διάσπαρτους οικισμούς.
Η περιοχή αποτελούσε μια διοικητικά αυτόνομη, πολιτισμικά συμπαγή, ιστορικά και οικιστικά ξεχωριστή περιοχή στα χρόνια του Βυζαντίου και την Τουρκοκρατία. Η διοικητική ενότητα διατηρήθηκε και μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, αρχικά ως ξεχωριστός νομός και στη συνέχεια ως τμήμα του Νομού Λακωνίας, μέχρι το 1937 που με νόμο [1] της κυβέρνησης Μεταξά το βόρειο τμήμα της Δυτικής Μάνης (Έξω Μάνη), αποσπάστηκε από την επαρχία Οιτύλου Λακωνίας και προσαρτήθηκε στην επαρχία Καλαμών του Νομού Μεσσηνίας. Ο σκοπός της προσάρτησης αυτής ήταν η διοικητική διαίρεση του ενιαίου των Μανιατών για την αποδυνάμωση της σκληροτράχηλης κοινωνίας, που από την αρχή της ίδρυσης του νέου Ελληνικού κράτους αντιστέκονταν στο να υποταχθούν στην κυβέρνηση του ελληνικού κράτους. (Περισσότερα στην ενότητα Το ενιαίο και αδιαίρετο της Μάνης.)
Πρόκειται για μια περιοχή κυρίως ορεινή, με άνυδρο και άγονο έδαφος, με κλίμα τραχύ το χειμώνα και πολύ θερμό το καλοκαίρι, πολύ αραιοκατοικημένη σήμερα.
Η κυριότερη είναι εκείνη που παραπέμπει στο κτίσιμο του περίφημου κάστρου της Μαΐνης, στις αρχές του 10ου αι. Το τοπωνύμιο Μαΐνη αναφέρεται για πρώτη φορά στα 876. Στη συνέχεια η ονομασία "Μαΐνη" από αναφορά σε μια πολύ μικρή περιοχή έφτασε να αναφέρεται στην ευρύτερη περιοχή που από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας είναι γνωστή ως Μάνη. Η εκδοχή αυτή υποστηρίζεται και από την ονομασία brazzo di Maina (βραχίονας - μπράτσο της Μάνης) που είχαν καθιερώσει οι παραπλέοντες Βενετοί ναυτικοί σε χάρτες και άλλα έγγραφα της εποχής.
Άλλες θεωρίες αναφέρουν:
Η σημαία της Μάνης
Σύμφωνα με αρχαιολογικές έρευνες στην περιοχή, η Μάνη ήταν κατοικημένη από την παλαιολιθική εποχή. Τα ευρήματα στο Σπήλαιο Απήδημα
και ο "Ταινάριος άνθρωπος" έχουν αυξήσει κατακόρυφα το επιστημονικό
ενδιαφέρον για την περιοχή. Για πρώτη φορά συναντάμε αναφορές σε πόλεις
της περιοχής (Καρδαμύλη, Οίτυλος, Γύθειον, Ενόπη κ.α.) από τον Όμηρο.
Οι πρώτοι κάτοικοι, κατά τον περιηγητή Παυσανία, ήταν οι Λέλεγες. Ακολούθησαν οι Αχαιοί και οι [Δωριείς]]. Για τους επόμενους αιώνες η ιστορία της Μάνης ταυτίστηκε με τη Σπάρτη. Στα ρωμαϊκά χρόνια αποτέλεσε ιδιαίτερη ομοσπονδία, «το Κοινό των Λακεδαιμόνιων». Στα βυζαντινά χρόνια, κατά τον αποικισμό των Σλάβων στην Πελοπόννησο τον 8ο μ.Χ. αιώνα, εγκαταστάθηκαν Σλάβοι γύρω απ' τη Μάνη και κυρίως στις πλαγιές του Ταϋγέτου. Οι Μανιάτες έγιναν χριστιανοί στα μέσα του 9ου αιώνα, όταν ήρθε ο Νίκων ο Μετανοείτε για να τους σταθεροποιήσει την πίστη στο χριστιανισμό. Με την πάροδο του χρόνου, με την επίδραση της χριστιανικής θρησκείας και κυρίως με την επικοινωνία και επιμειξία των Σλάβικων χωριών με τους Έλληνες κατοίκους, μετά τον εκχριστιανισμό συνετελέσθη και ο εξελληνισμός αυτών. Στους αιώνες που ακολουθούν οι κάτοικοι της περιοχής αποσύρονται στα ορεινά του Ταϋγέτου, όταν οι Άραβες σπέρνουν τον τρόμο στα ελληνικά παράλια.
Αργότερα οι Φράγκοι δυσκολεύτηκαν πάρα πολύ να υποτάξουν τους Μανιάτες, και τελικά αρκέστηκαν στο να χτίσουν τρία φρούρια: του Πασσαβά, της Μεγάλης Μάνης και του Λεύκτρου, για να εξασφαλίσουν τη γενική επίβλεψη της περιοχής. Μετά την πτώση των Βιλλαρδουΐνων, η Μάνη αποτέλεσε περιοχή του δεσποτάτου του Μυστρά, του κράτους των Παλαιολόγων. Η Φραγκική κατάκτηση της Πελοποννήσου το 13ο αιώνα φέρνει στα βουνά της Μάνης κι άλλους πρόσφυγες. Την ίδια επίσης εποχή αλλά και τα επόμενα χρόνια οι πειρατές έβρισκαν καταφύγιο στις ακτές της Μάνης.
Αμέσως μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, η Μάνη έγινε το επίκεντρο σημαντικών γεγονότων. Το Μάιο του 1460, που ο Μωάμεθ ο Β' μπήκε στην Πελοπόννησο, γνωρίζοντας τον ιδιότυπο χαρακτήρα των Μανιατών δεν εξεστράτευσε εναντίον τους, αλλά προσπάθησε να προσεταιριστεί τον αρχηγό τους, Κροκόδειλο Κλαδά, για να έχει τη στήριξή του στην προδιαγραφόμενη σύρραξη μεταξύ Τούρκων και Ενετών. Οι Μανιάτες απόκρουσαν τις προσφορές του Τούρκου κατακτητή και συμμάχησαν με τους Ενετούς.
Οι Μανιάτες πολέμησαν με κάθε τρόπο τους Τούρκους. Ουσιαστικά η Μάνη ποτέ δεν υποτάχθηκε. Το μεγαλύτερο διάστημα οι Τούρκοι την άφηναν υπό τη διακυβέρνηση ενός Μπέη, με μοναδική υποχρέωση να πληρώνει φόρο 4.000 γρόσια το χρόνο, που ούτε και αυτό έκανε. Παράλληλα, το απρόσβλητο της περιοχής έκανε πολλούς κατοίκους από τουρκοκρατούμενες περιοχές να καταφεύγουν στη Μάνη.
Στον απελευθερωτικό αγώνα η Μάνη πρόσφερε πάρα πολλά. Η Φιλική Εταιρεία θεωρούσε τη Μάνη ως την πιο ασφαλή αφετηρία για τον ξεσηκωμό και τα γεγονότα δεν τη διέψευσαν. Ιστορική είναι η μάχη της Βέργας, όπου ο Ιμπραήμ χάνει τα δύο τρίτα του στρατού του, ενώ τον κατατροπώνουν και οι γυναίκες του Δυρού, που αμυνόμενες με δρεπάνια και ξύλα ματαιώνουν την προσπάθειά του για απόβαση.
Μετά την ηρωική περίοδο της επανάστασης του 1821, στις προσπάθειες του Ιωάννη Καποδίστρια και του Όθωνα να ανασυντάξουν σε ενιαίο κράτος τις απελευθερωμένες περιοχές, οι Μανιάτες αντιστέκονταν στο να υποταχθούν στην κυβέρνηση του ελληνικού κράτους, αντιδρώντας στο διοικητικό σύστημα πού επιβλήθηκε. Η αντίδραση τους αυτή εκδηλώθηκε ένοπλα, και σημαδεύτηκε με τη δολοφονία του Καποδίστρια από τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη, γιο του οπλαρχηγού και ηγεμόνα της Μάνης Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Οι τελευταίες ταραχές έγιναν το 1862-63. Στα επόμενα χρόνια επικράτησε μια προσπάθεια συμβιβασμού και η Μάνη ειρήνευσε.
Ειδικότερα, η σημαντική προσφορά των Μανιατών στο Μακεδονικό Αγώνα [4](1904 – 1907), με χιλιάδες εθελοντές αγωνιστές που ακολούθησαν τους Μανιάτες καπεταναίους οπλαρχηγούς του ελληνικού στρατού, έχει διατηρήσει έκτοτε ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των Μακεδόνων και των Μανιατών.
Λόγω της εγγύτητας της νότιας Πελοποννήσου με τη δυτική Κρήτη και τα Κύθηρα, των εμπορικών και ναυτικών σχέσεων, αλλά και της ασφάλειας των απόρθητων χωριών της Μάνης, υπήρξαν κρίσιμες ιστορικές στιγμές όπου Κρητικοί βρήκαν καταφύγιο και εγκαταστάθηκαν εκεί. Το 1645, όταν οι Τούρκοι επιτέθηκαν εναντίον των Ενετών και κατέλαβαν τα Χανιά, όπως και το 1669, όταν η πόλη του «Χάνδακα» (Ηράκλειο) παραδόθηκε στους Τούρκους, οι κάτοικοι της πόλης και άλλοι Κρητικοί που είχαν καταφύγει εκεί, πέρασαν στις απέναντι ακτές της Μάνης όπου πίστευαν ότι θα ήταν ασφαλείς.
Υπήρξαν όμως και Μανιάτες που αναζήτησαν καταφύγιο στην Κρήτη, σε στιγμές όπως το 1715 (ανακατάληψη της Πελοποννήσου από τους Τούρκους) και το 1770 (μετά τα Ορλωφικά). Στην μεγάλη κρητική επανάσταση του 1866-69 οι Μανιάτες φέρθηκαν στους Κρητικούς σαν γνήσιοι αδελφοί, όταν εκατοντάδες εμπειροπόλεμοι εθελοντές Μανιάτες βρέθηκαν στην Κρήτη. Την ίδια συμπεριφορά έδειξαν οι Μανιάτες και στην Επανάσταση του ‘97.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ηγετική φυσιογνωμία της Κρήτης με καταγωγή της οικογένειάς του από τη Λακωνική Μάνη, είχε δηλώσει "Αισθάνομαι υπερηφάνεια, διότι στις φλέβες μου ρέει διασταυρωμένο Λακωνικό και Κρητικό αίμα και άμα έχω κοντά μου τους Κρητικούς και τους Μανιάτες έχω ολόκληρη την Ελλάδα".
Από τις μεταναστεύσεις Μανιατών προς προορισμούς της Μεσογείου, χαρακτηριστικότερες είναι αυτές δύο οικογενειών από το Οίτυλο: των Γιατριάνων (Μεδίκων, Medici), που έφυγαν το 1670 και εγκαταστάθηκαν στο Λιβόρνο της Ιταλίας, και των Στεφανόπουλων, που έφυγαν το 1675 για την Κορσική, και μετά από περιπέτειες λόγω της διαμάχης Κορσικανών-Γενοβέζων κατέληξαν στο Καργκέζε [5] της Κορσικής, όπου διατήρησαν τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά τους και είναι και σήμερα ακόμα γνωστοί ως «Έλληνες».[6] Εκεί τοποθετούνται ιστορικά και τα στοιχεία που υποστηρίζουν [7] την ελληνική καταγωγή του Ναπολέοντα Βοναπάρτη και τους δεσμούς με τη γενιά των Στεφανόπουλων.
Η νεότερη ιστορία της Μάνης συνοδεύτηκε από μια μεγαλύτερη μετανάστευση, με το τέλος του 19ου αιώνα και την αυγή του 20ου, αυτή τη φορά προς την Αμερική. Το γεγονός αυτό, που συνεχίστηκε κατά κύματα για περισσότερο από μισό αιώνα, άφησε πεντακάθαρα τα σημάδια του στα ερειπωμένα χωριά της ορεινής Μάνης, πολλά από τα οποία εγκαταλείφθηκαν και μετατράπηκαν σε χωριά-φαντάσματα, μουσεία του ένδοξου παρελθόντος τους.
Την πρώτη θέση στη ιεραρχία της οικογένειας κατείχε ο πατέρας, ή σε περίπτωση θανάτου ο πρωτότοκος γιος. Τα θηλυκά μέλη δεν είχαν ούτε κληρονομικά ούτε άλλα δικαιώματα. Το διαζύγιο ήταν άγνωστη λέξη. Οι άνδρες ήταν διαρκώς απασχολημένοι είτε με τους οικογενειακούς πολέμους είτε ενάντια στους εξωτερικούς εχθρούς. Αυτός ήταν και ο κυριότερος λόγος που ξεχώριζαν τα αρσενικά παιδιά, γιατί αποτελούσαν ασφάλεια για την οικογένεια και μέγιστη προσφορά στην πατρίδα σε καιρό πολέμου.
Στη Μάνη υπάρχουν πολλοί πέτρινοι πύργοι, 7 κάστρα, πληθώρα αρχαιολογικών χώρων, βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες με εξαίρετες αγιογραφίες. Στην περιοχή βρίσκονται οι 98 από τους 118 παραδοσιακούς οικισμούς της Πελοποννήσου, μαζί με πολλά σπήλαια, καλντερίμια και φαράγγια για πεζοπόρους. Τα χωριά της Μάνης διατηρούν την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής τους. Φωλιασμένα ανάμεσα στους ορεινούς όγκους, πανέμορφα και επιβλητικά, περιμένουν να διηγηθούν την ιστορία τους στους επισκέπτες.
Από το τοπίο της Δυτικής Μάνης, ξεχωρίζουν: η Καρδαμύλη, με τα βυζαντινά μνημεία και το φαράγγι του Βυρού, η Στούπα, η Λαγκάδα με τα πέτρινα πυργόσπιτα, τα χωριά του όρους Ταΰγετου, Τσέρια, Καστάνια και Μηλιά.
Το Γύθειο με το λιμάνι και την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, Η Αρεόπολη με τα καλντερίμια και τους πύργους της που έχουν ανακηρυχθεί μνημεία. Τα σπήλαια του Διρού, το Λιμένι απέναντι από το ομηρικό Οίτυλο, ο Γερολιμένας, η Βάθεια, ο Κότρωνας με τις παραλίες του και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, το Πόρτο Κάγιο, η Λάγια , Ακρωτήριο Ταίναρο και ο Κότρωνας είναι αξιοθέατα του δήμου Ανατολικής Μάνης.
Προϊόντα του Ταϋγέτου είναι το Θυμαρίσιο μέλι, καπνιστό σύγκλινο, δίπλες, λάδι, ελιές, και αρωματικά φυτά (τσάι, φασκόμηλο, θυμάρι κ.ά.) καθώς και τα "λούπινα".
Παραδοσιακοί πύργοι στη Μάνη
Η περιοχή της Μάνης περιλαμβάνει τις άλλοτε επαρχίες του Γυθείου και Οιτύλου της Λακωνίας. Η συνολική της έκταση φθάνει τα 1800 τ.χλμ. επί συνολικού μήκους 75 χλμ. και μέγιστου πλάτους 28 χλμ. που καταλήγει στο Ακρωτήριο Ταίναρο, με σπονδυλική στήλη το όρος Ταΰγετος και ψηλότερη κορυφή τον Προφήτη Ηλία (2404μ). Ο συνολικός πληθυσμός της το 1961 έφθανε τους 20.300 κατοίκους, που ζούσαν σε 150 περίπου οικισμούς.
Σήμερα, μετά τη διοικητική αναδιοργάνωση Καλλικράτης, η Μάνη αποτελείται από τους δήμους Δυτικής Μάνης, με έδρα την Καρδαμύλη, και Ανατολικής Μάνης, με έδρα το Γύθειο και ιστορική έδρα την Αρεόπολη.
Ο δήμος Δυτικής Μάνης ανήκει στην Π.Ε. Μεσσηνίας (πρώην νομό Μεσσηνίας) και προέκυψε από τη συνένωση των (καποδιστριακών) Μεσσηνιακών δήμων Λεύκτρου και Αβίας. Ο δήμος Ανατολικής Μάνης ανήκει στην Π.Ε. Λακωνίας (πρώην νομό Λακωνίας) και προέκυψε από τη συνένωση των Λακωνικών δήμων Σμήνους, Γυθείου, Οιτύλου και Ανατολικής Μάνης.
Πίνακας περιεχομένων |
Γεωγραφία & Διοικητική Οργάνωση
Η περιοχή αποτελούσε μια διοικητικά αυτόνομη, πολιτισμικά συμπαγή, ιστορικά και οικιστικά ξεχωριστή περιοχή στα χρόνια του Βυζαντίου και την Τουρκοκρατία. Η διοικητική ενότητα διατηρήθηκε και μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, αρχικά ως ξεχωριστός νομός και στη συνέχεια ως τμήμα του Νομού Λακωνίας, μέχρι το 1937 που με νόμο [1] της κυβέρνησης Μεταξά το βόρειο τμήμα της Δυτικής Μάνης (Έξω Μάνη), αποσπάστηκε από την επαρχία Οιτύλου Λακωνίας και προσαρτήθηκε στην επαρχία Καλαμών του Νομού Μεσσηνίας. Ο σκοπός της προσάρτησης αυτής ήταν η διοικητική διαίρεση του ενιαίου των Μανιατών για την αποδυνάμωση της σκληροτράχηλης κοινωνίας, που από την αρχή της ίδρυσης του νέου Ελληνικού κράτους αντιστέκονταν στο να υποταχθούν στην κυβέρνηση του ελληνικού κράτους. (Περισσότερα στην ενότητα Το ενιαίο και αδιαίρετο της Μάνης.)
Πρόκειται για μια περιοχή κυρίως ορεινή, με άνυδρο και άγονο έδαφος, με κλίμα τραχύ το χειμώνα και πολύ θερμό το καλοκαίρι, πολύ αραιοκατοικημένη σήμερα.
Ονομασία
Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την προέλευση της ονομασίας Μάνη.Η κυριότερη είναι εκείνη που παραπέμπει στο κτίσιμο του περίφημου κάστρου της Μαΐνης, στις αρχές του 10ου αι. Το τοπωνύμιο Μαΐνη αναφέρεται για πρώτη φορά στα 876. Στη συνέχεια η ονομασία "Μαΐνη" από αναφορά σε μια πολύ μικρή περιοχή έφτασε να αναφέρεται στην ευρύτερη περιοχή που από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας είναι γνωστή ως Μάνη. Η εκδοχή αυτή υποστηρίζεται και από την ονομασία brazzo di Maina (βραχίονας - μπράτσο της Μάνης) που είχαν καθιερώσει οι παραπλέοντες Βενετοί ναυτικοί σε χάρτες και άλλα έγγραφα της εποχής.
Άλλες θεωρίες αναφέρουν:
- στη ναυτική εντολή maina=μάινα (μάζεμα) των πανιών, που ήταν αναγκασμένοι να κάνουν οι ναυτικοί, όταν ταξίδευαν στη θάλασσα του Ταινάρου, λόγω των ισχυρών ανέμων που πνέουν στην περιοχή.
- στο θεό Μάνη, αλλιώς ο θεός Ουρανός, πατέρας του Κρόνου και παππούς του Δία.
- στο επίθετο μανή (= αραιή, φαλακρή, άδενδρη) που περιγράφει την κυρίαρχη εικόνα αραιής βλάστησης με ελιές και φραγκοσυκιές.
- στη λατινική λέξη manes (ψυχή), και στη συσχέτιση της περιοχής με το ψυχοπομπείο και ναό του Ποσειδώνα στο Ακροταίναρο.
 |
Η ουδετερότητα αυτού του λήμματος αμφισβητείται. Πιθανότατα παρουσιάζει κάποια γεγονότα ή απόψεις μονομερώς ή με δυσανάλογη ισορροπία σε σχέση με την αντίστοιχη βαρύτητά τους. Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στη σελίδα συζήτησης του λήμματος. |
Ιστορία[2][3]
Οι πρώτοι κάτοικοι, κατά τον περιηγητή Παυσανία, ήταν οι Λέλεγες. Ακολούθησαν οι Αχαιοί και οι [Δωριείς]]. Για τους επόμενους αιώνες η ιστορία της Μάνης ταυτίστηκε με τη Σπάρτη. Στα ρωμαϊκά χρόνια αποτέλεσε ιδιαίτερη ομοσπονδία, «το Κοινό των Λακεδαιμόνιων». Στα βυζαντινά χρόνια, κατά τον αποικισμό των Σλάβων στην Πελοπόννησο τον 8ο μ.Χ. αιώνα, εγκαταστάθηκαν Σλάβοι γύρω απ' τη Μάνη και κυρίως στις πλαγιές του Ταϋγέτου. Οι Μανιάτες έγιναν χριστιανοί στα μέσα του 9ου αιώνα, όταν ήρθε ο Νίκων ο Μετανοείτε για να τους σταθεροποιήσει την πίστη στο χριστιανισμό. Με την πάροδο του χρόνου, με την επίδραση της χριστιανικής θρησκείας και κυρίως με την επικοινωνία και επιμειξία των Σλάβικων χωριών με τους Έλληνες κατοίκους, μετά τον εκχριστιανισμό συνετελέσθη και ο εξελληνισμός αυτών. Στους αιώνες που ακολουθούν οι κάτοικοι της περιοχής αποσύρονται στα ορεινά του Ταϋγέτου, όταν οι Άραβες σπέρνουν τον τρόμο στα ελληνικά παράλια.
Αργότερα οι Φράγκοι δυσκολεύτηκαν πάρα πολύ να υποτάξουν τους Μανιάτες, και τελικά αρκέστηκαν στο να χτίσουν τρία φρούρια: του Πασσαβά, της Μεγάλης Μάνης και του Λεύκτρου, για να εξασφαλίσουν τη γενική επίβλεψη της περιοχής. Μετά την πτώση των Βιλλαρδουΐνων, η Μάνη αποτέλεσε περιοχή του δεσποτάτου του Μυστρά, του κράτους των Παλαιολόγων. Η Φραγκική κατάκτηση της Πελοποννήσου το 13ο αιώνα φέρνει στα βουνά της Μάνης κι άλλους πρόσφυγες. Την ίδια επίσης εποχή αλλά και τα επόμενα χρόνια οι πειρατές έβρισκαν καταφύγιο στις ακτές της Μάνης.
Αμέσως μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, η Μάνη έγινε το επίκεντρο σημαντικών γεγονότων. Το Μάιο του 1460, που ο Μωάμεθ ο Β' μπήκε στην Πελοπόννησο, γνωρίζοντας τον ιδιότυπο χαρακτήρα των Μανιατών δεν εξεστράτευσε εναντίον τους, αλλά προσπάθησε να προσεταιριστεί τον αρχηγό τους, Κροκόδειλο Κλαδά, για να έχει τη στήριξή του στην προδιαγραφόμενη σύρραξη μεταξύ Τούρκων και Ενετών. Οι Μανιάτες απόκρουσαν τις προσφορές του Τούρκου κατακτητή και συμμάχησαν με τους Ενετούς.
Οι Μανιάτες πολέμησαν με κάθε τρόπο τους Τούρκους. Ουσιαστικά η Μάνη ποτέ δεν υποτάχθηκε. Το μεγαλύτερο διάστημα οι Τούρκοι την άφηναν υπό τη διακυβέρνηση ενός Μπέη, με μοναδική υποχρέωση να πληρώνει φόρο 4.000 γρόσια το χρόνο, που ούτε και αυτό έκανε. Παράλληλα, το απρόσβλητο της περιοχής έκανε πολλούς κατοίκους από τουρκοκρατούμενες περιοχές να καταφεύγουν στη Μάνη.
Στον απελευθερωτικό αγώνα η Μάνη πρόσφερε πάρα πολλά. Η Φιλική Εταιρεία θεωρούσε τη Μάνη ως την πιο ασφαλή αφετηρία για τον ξεσηκωμό και τα γεγονότα δεν τη διέψευσαν. Ιστορική είναι η μάχη της Βέργας, όπου ο Ιμπραήμ χάνει τα δύο τρίτα του στρατού του, ενώ τον κατατροπώνουν και οι γυναίκες του Δυρού, που αμυνόμενες με δρεπάνια και ξύλα ματαιώνουν την προσπάθειά του για απόβαση.
Μετά την ηρωική περίοδο της επανάστασης του 1821, στις προσπάθειες του Ιωάννη Καποδίστρια και του Όθωνα να ανασυντάξουν σε ενιαίο κράτος τις απελευθερωμένες περιοχές, οι Μανιάτες αντιστέκονταν στο να υποταχθούν στην κυβέρνηση του ελληνικού κράτους, αντιδρώντας στο διοικητικό σύστημα πού επιβλήθηκε. Η αντίδραση τους αυτή εκδηλώθηκε ένοπλα, και σημαδεύτηκε με τη δολοφονία του Καποδίστρια από τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη, γιο του οπλαρχηγού και ηγεμόνα της Μάνης Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Οι τελευταίες ταραχές έγιναν το 1862-63. Στα επόμενα χρόνια επικράτησε μια προσπάθεια συμβιβασμού και η Μάνη ειρήνευσε.
Δεσμοί με Μακεδονία και Κρήτη
Κατεξοχήν εκπαιδευμένοι ως πολεμιστές, οι Μανιάτες δεν σταμάτησαν με την απελευθέρωση του τόπου τους. Πολέμησαν ηρωικά σε όλους τους αγώνες της Ελλάδας, στη Θεσσαλία, στην Ήπειρο, στην Κρήτη και στη Μικρά Ασία.Ειδικότερα, η σημαντική προσφορά των Μανιατών στο Μακεδονικό Αγώνα [4](1904 – 1907), με χιλιάδες εθελοντές αγωνιστές που ακολούθησαν τους Μανιάτες καπεταναίους οπλαρχηγούς του ελληνικού στρατού, έχει διατηρήσει έκτοτε ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των Μακεδόνων και των Μανιατών.
Λόγω της εγγύτητας της νότιας Πελοποννήσου με τη δυτική Κρήτη και τα Κύθηρα, των εμπορικών και ναυτικών σχέσεων, αλλά και της ασφάλειας των απόρθητων χωριών της Μάνης, υπήρξαν κρίσιμες ιστορικές στιγμές όπου Κρητικοί βρήκαν καταφύγιο και εγκαταστάθηκαν εκεί. Το 1645, όταν οι Τούρκοι επιτέθηκαν εναντίον των Ενετών και κατέλαβαν τα Χανιά, όπως και το 1669, όταν η πόλη του «Χάνδακα» (Ηράκλειο) παραδόθηκε στους Τούρκους, οι κάτοικοι της πόλης και άλλοι Κρητικοί που είχαν καταφύγει εκεί, πέρασαν στις απέναντι ακτές της Μάνης όπου πίστευαν ότι θα ήταν ασφαλείς.
Υπήρξαν όμως και Μανιάτες που αναζήτησαν καταφύγιο στην Κρήτη, σε στιγμές όπως το 1715 (ανακατάληψη της Πελοποννήσου από τους Τούρκους) και το 1770 (μετά τα Ορλωφικά). Στην μεγάλη κρητική επανάσταση του 1866-69 οι Μανιάτες φέρθηκαν στους Κρητικούς σαν γνήσιοι αδελφοί, όταν εκατοντάδες εμπειροπόλεμοι εθελοντές Μανιάτες βρέθηκαν στην Κρήτη. Την ίδια συμπεριφορά έδειξαν οι Μανιάτες και στην Επανάσταση του ‘97.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ηγετική φυσιογνωμία της Κρήτης με καταγωγή της οικογένειάς του από τη Λακωνική Μάνη, είχε δηλώσει "Αισθάνομαι υπερηφάνεια, διότι στις φλέβες μου ρέει διασταυρωμένο Λακωνικό και Κρητικό αίμα και άμα έχω κοντά μου τους Κρητικούς και τους Μανιάτες έχω ολόκληρη την Ελλάδα".
Μεταναστεύσεις των Μανιατών
Οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης λόγω της φτωχής σε νερό και χώμα γης της Μάνης, αλλά και οι ακατάπαυστοι αγώνες για ελευθερία, οδήγησε σε πολλές δύσκολες στιγμές της ιστορίας κατοίκους της Μάνης να καταφύγουν σε ασφαλή μέρη, για να διαφύγουν κινδύνων ή να προστατέψουν τις οικογένειές τους από αντίποινα. Μια άλλη αιτία ήταν οι κόντρες ανάμεσα σε τοπικές αρχοντικές οικογένειες, και ο βαθιά ριζωμένος νόμος του γδικιωμού(βεντέτας) ώθησε οικογένειες να χωριστούν και να εγκαταλείψουν τα πάτρια εδάφη.Από τις μεταναστεύσεις Μανιατών προς προορισμούς της Μεσογείου, χαρακτηριστικότερες είναι αυτές δύο οικογενειών από το Οίτυλο: των Γιατριάνων (Μεδίκων, Medici), που έφυγαν το 1670 και εγκαταστάθηκαν στο Λιβόρνο της Ιταλίας, και των Στεφανόπουλων, που έφυγαν το 1675 για την Κορσική, και μετά από περιπέτειες λόγω της διαμάχης Κορσικανών-Γενοβέζων κατέληξαν στο Καργκέζε [5] της Κορσικής, όπου διατήρησαν τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά τους και είναι και σήμερα ακόμα γνωστοί ως «Έλληνες».[6] Εκεί τοποθετούνται ιστορικά και τα στοιχεία που υποστηρίζουν [7] την ελληνική καταγωγή του Ναπολέοντα Βοναπάρτη και τους δεσμούς με τη γενιά των Στεφανόπουλων.
Η νεότερη ιστορία της Μάνης συνοδεύτηκε από μια μεγαλύτερη μετανάστευση, με το τέλος του 19ου αιώνα και την αυγή του 20ου, αυτή τη φορά προς την Αμερική. Το γεγονός αυτό, που συνεχίστηκε κατά κύματα για περισσότερο από μισό αιώνα, άφησε πεντακάθαρα τα σημάδια του στα ερειπωμένα χωριά της ορεινής Μάνης, πολλά από τα οποία εγκαταλείφθηκαν και μετατράπηκαν σε χωριά-φαντάσματα, μουσεία του ένδοξου παρελθόντος τους.
Το ενιαίο και αδιαίρετο της Μάνης
Παρ' όλο που σήμερα η Μάνη παραμένει διοικητικά χωρισμένη στους δήμους Ανατολικής Μάνης και Δυτικής Μάνης, διατηρεί ακόμα ανέπαφη την ιδιαιτερότητα που της χάρισε ο βράχος και η θάλασσα. Η Μητρόπολη Γυθείου, Οιτύλου και πάσης Μάνης (ονομάζεται πλέον Ιερά Μητρόπολη Μάνης), δεν διασπάστηκε και αποτελεί για τους κατοίκους μνήμη και αναφορά στα γεωγραφικά και πολιτισμικά όρια της Μάνης. Το ζήτημα του ενιαίου και αδιαιρέτου της Μάνης επανήλθε [8] [9] στην επικαιρότητα κατά τη διάρκεια των διαβουλεύσεων για τη νέα Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας 2011, περισσότερο γνωστή ως Πρόγραμμα Καλλικράτης ή Καποδίστριας ΙΙ. Το αίτημα των κατοίκων για διοικητική ένωση [10] και σύσταση ενός ενιαίου, βιώσιμου δήμου Μάνης παραμένει, για λόγους οικονομικούς, αναπτυξιακούς, περιβαλλοντικούς και ιστορικούς, ως ελάχιστο δείγμα τιμής και ευγνωμοσύνης για τη συμβολή των Μανιατών στη δημιουργία του Ελληνικού Κράτους.Ήθη και Έθιμα
Η άγονη και βραχώδης χερσόνησος και η ιστορική σύνδεση με την Αρχαία Σπάρτη μεταγγίζουν στους κατοίκους ασυμβίβαστο χαρακτήρα, αυστηρά ήθη, σκληρά έθιμα, ελευθερία, θυσίες, καθώς και ειλικρίνεια, ψυχικό θάρρος, φιλότιμο και φιλοπατρία. Επιδεικνύουν μεγάλο σεβασμό προς τις παραδόσεις, την οικογενειακή τιμή και τους νεκρούς, και μια τοπικιστική αντίληψη, που πηγάζει από την υπερηφάνεια ότι ουδέποτε υποδουλώθηκαν σε ξένους και πάντοτε έζησαν ελεύθεροι. Μοναδικά ήθη και έθιμα που καταγράφονται στη Μάνη είναι ο γδικιωμός, η τρέβα (η προσωρινή ανακωχή εχθροπραξιών), τα μοιρολόγια.Την πρώτη θέση στη ιεραρχία της οικογένειας κατείχε ο πατέρας, ή σε περίπτωση θανάτου ο πρωτότοκος γιος. Τα θηλυκά μέλη δεν είχαν ούτε κληρονομικά ούτε άλλα δικαιώματα. Το διαζύγιο ήταν άγνωστη λέξη. Οι άνδρες ήταν διαρκώς απασχολημένοι είτε με τους οικογενειακούς πολέμους είτε ενάντια στους εξωτερικούς εχθρούς. Αυτός ήταν και ο κυριότερος λόγος που ξεχώριζαν τα αρσενικά παιδιά, γιατί αποτελούσαν ασφάλεια για την οικογένεια και μέγιστη προσφορά στην πατρίδα σε καιρό πολέμου.
Αξιοθέατα
"Περαστικός βλέπεις τη Μάνη σε τρεις μέρες, περπατητής σε τρεις μήνες και για να δεις την ψυχή της θέλεις τρεις ζωές. Μια για τη θάλασσα, μια για τα βουνά της και μια για τους ανθρώπους της".Στη Μάνη υπάρχουν πολλοί πέτρινοι πύργοι, 7 κάστρα, πληθώρα αρχαιολογικών χώρων, βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες με εξαίρετες αγιογραφίες. Στην περιοχή βρίσκονται οι 98 από τους 118 παραδοσιακούς οικισμούς της Πελοποννήσου, μαζί με πολλά σπήλαια, καλντερίμια και φαράγγια για πεζοπόρους. Τα χωριά της Μάνης διατηρούν την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής τους. Φωλιασμένα ανάμεσα στους ορεινούς όγκους, πανέμορφα και επιβλητικά, περιμένουν να διηγηθούν την ιστορία τους στους επισκέπτες.
Από το τοπίο της Δυτικής Μάνης, ξεχωρίζουν: η Καρδαμύλη, με τα βυζαντινά μνημεία και το φαράγγι του Βυρού, η Στούπα, η Λαγκάδα με τα πέτρινα πυργόσπιτα, τα χωριά του όρους Ταΰγετου, Τσέρια, Καστάνια και Μηλιά.
Το Γύθειο με το λιμάνι και την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, Η Αρεόπολη με τα καλντερίμια και τους πύργους της που έχουν ανακηρυχθεί μνημεία. Τα σπήλαια του Διρού, το Λιμένι απέναντι από το ομηρικό Οίτυλο, ο Γερολιμένας, η Βάθεια, ο Κότρωνας με τις παραλίες του και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, το Πόρτο Κάγιο, η Λάγια , Ακρωτήριο Ταίναρο και ο Κότρωνας είναι αξιοθέατα του δήμου Ανατολικής Μάνης.
Προϊόντα του Ταϋγέτου είναι το Θυμαρίσιο μέλι, καπνιστό σύγκλινο, δίπλες, λάδι, ελιές, και αρωματικά φυτά (τσάι, φασκόμηλο, θυμάρι κ.ά.) καθώς και τα "λούπινα".
Φωτογραφίες
Δείτε Επίσης
- Περιφερειακή Ενότητα Λακωνίας
- Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας
- Δήμος Ανατολικής Μάνης
- Δήμος Δυτικής Μάνης
- Δήμος Αβίας
- Δήμος Λεύκτρου
- Καρδαμύλη
- Φαράγγι του Βυρού
- Αρεόπολη
- Γύθειο
- Ακρωτήριο Ταίναρο
- Οίτυλο
Παραπομπές
- ↑ Νόμος 1026/24/12/1937, Εφημερίδα της Κυβέρνησης, έτος 1938, τεύχος Α΄, αριθμός 8, (12 Ιαν.), σελ. 27.
- ↑ Ιστορία - Ιστορικός και Χρονολογικός πίνακας Μάνης
- ↑ Α.Γ.Κουτσιλιέρης "Ιστορία της Μάνης", εκδόσεις Παπαδήμα 1966.
- ↑ Μακεδονικός Αγώνας
- ↑ Μανιάτες Κορσικής
- ↑ Τσιρπανλής, Ζ., "Οι Μανιάτες της Τοσκάνης και της περιοχής του Τάραντα (β' μισό του 17ο αιώνα)", Λακωνικαί Σπουδαί 4 (1979), σελ. 105-159.
- ↑ Μανιάτες & Ναπολέων
- ↑ Νομός Μάνης
- ↑ http://www.hellasmani.gr/mani/eniaio.htm
- ↑ Ενιαίος Δήμος Μάνης
Βιβλιογραφία
- Τσιρπανλής, Ζ., "Οι Μανιάτες της Τοσκάνης και της περιοχής του Τάραντα (β' μισό του 17ο αιώνα)", Λακωνικαί Σπουδαί 4 (1979), σελ. 105-159.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
- Ιστοσελίδα με φωτογραφίες από την Μάνη και τον Νομό Λακωνίας.
- Φωτογραφίες τοπίου από την Μάνη
- http://www.mani.org.gr/mani/ Ιστορία και Φωτογραφίες της Μάνης.]
- http://www.dimosdytikismanis.gr Δήμος Δυτικής ΜάνηςΜεσσηνίας.]
- http://www.dimosoitilou.gr/gr/ Δήμος Οιτύλου Λακωνίας.]
- Λας Πύρριχος Οίτυλο.
- Τουριστικός Οδηγός Λακωνίας - Μάνη.
- Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ
Στα πυργοχώρια της Μάνης (Αρχείο ντοκιμαντέρ της Ε.Ρ.Τ.)
ΕΝΩΣΕΙΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΠΝΤΟΣ
==============================================================
Λέσχη Μπίλντερμπεργκ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Προέλευση
Η αρχική διάσκεψη Μπίλντερμπεργκ πραγματοποιήθηκε στο Ξενοδοχείο Μπίλντερμπεργκ, κοντά στο Άρνεμ της Ολλανδίας, από τις 29 Μαΐου έως τις 31 Μαΐου 1954. Ξεκίνησε σαν ιδέα από διάφορα άτομα, μεταξύ των οποίων ο Τζόζεφ Ρέτινγκερ, από την ανησυχία τους για την ανάπτυξη του αντι-αμερικανισμού στη Δυτική Ευρώπη.Ο Ρέτινγκερ πρότεινε μια διεθνή διάσκεψη, κατά την οποία οι ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών και των Ηνωμένων Πολιτειών θα πρέπει να συγκεντρωθούν και να συνεδριάσουν, με στόχο την προώθηση της κατανόησης μεταξύ των πολιτισμών των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και της Δυτικής Ευρώπης.
Θεωρίες συνωμοσίας
Λόγω της μυστικότητας των συνεδριάσεων, η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ κατηγορείται συχνά για μυστικοπαθείς και ειδεχθείς συνωμοσίες σε διεθνές επίπεδο. Τέτοιες θεωρίες έχουν υιοθετηθεί συχνά από οργανώσεις [1]. Κριτική στην λέσχη έχουν ασκήσει μεταξύ άλλων η οργάνωση "John Birch Society"[2], καθώς και συγγραφείς όπως ο Καναδός Daniel Estulin, Ο Βρετανός David Icke, και ο Αμερικανός Τζιμ Τάκερ και ο ραδιοφωνικός σχολιαστής Alex Jones. Ο τελευταίος ισχυρίζεται ότι η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ σκοπεύει να υπονομεύσει την ακεραιότητα των Η.Π.Α, καθώς και άλλων χωρών, με την συνένωση τους σε μια υπερεθνική δομή με το όνομα Βορειοαμερικανική Ένωση, αντίστοιχη με την Ευρωπαϊκή Ένωση.Ο Τζόναθαν Ντάφι, γράφοντας για το BBC, αναφέρει:
Κανένας ρεπόρτερ δεν προσκαλείται εντός των συνεδριάσεων της λέσχης και παρόλο που καταγράφονται πρακτικά, δεν σημειώνονται ονόματα... Το κενό που δημιουργείται από αυτή την απόμακρη μυστικότητα, έρχεται να το καλύψει μια θεωρία συνωμοσίας που χτίστηκε γύρω από την Λέσχη, σύμφωνα με την οποία η μοίρα του κόσμου αποφασίζεται κατά κύριο λόγο από την Λέσχη Μπίλντερμπεργκ.[3].
Άτομα που έχουν λάβει μέρος σε συνεδριάσεις της λέσχης, δηλώνουν σε έρευνα του BBC [4] πως πρόκειται για συναντήσεις ατόμων που εκπροσωπούν κορυφαίες επιχειρήσεις και πολιτικούς, ώστε να επηρεάσουν τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος με βάση την απλή "κοινή λογική". Στην ίδια έρευνα διατυπώνεται η άποψη πως αυτή η "κοινή λογική" δεν μπορεί παρά να είναι εναρμονισμένη με τα συμφέροντα των κύριων συμμετεχόντων, δηλαδή μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων και προφανώς θα ενθαρρύνονται πολιτικοί που δίνουν προτεραιότητα σε αυτά ακριβώς τα συμφέροντα.
Παραπομπές
- BILDERBERG MEETINGS CHANTILLY, VIRGINIA, USA, 31 MAY-3 JUNE 2012
- BILDERBERG 2012 YILININ KATILIMCI LISTESI
- ↑ "Right Woos Left"
- ↑ John Birch Society: “the Bilderberg” http://www.publiceye.org/rightwoo/rwooz9-04.html
- ↑ Jonathan Duffy (2004-06-03). Bilderberg: The ultimate conspiracy theory. BBC News.
- ↑ Inside the secretive Bilderberg Group. BBC News. 2005-09-29.
ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
=======================================================================
Συμβαίνει τώρα:
Aμερικανικό λόμπινγκ υπέρ της Τουρκίας σε φόρουμ στην Αθήνα
Γιώργος Φιντικάκης |
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 26/02/2013 07:24 |
Αμερικανοί αξιωματούχοι
υποστήριξαν τις θέσεις της Τουρκίας σε ενεργειακό φόρουμ στην Αθήνα,
όπου ήταν κύριος ομιλητής ο Αντ. Σαμαράς.
Official site, book online today! Aphrodite Hills Resort, Paphos
Είχε προηγηθεί το μήνυμα του Σαμαρά προς την Άγκυρα να επιλυθούν ειρηνικά οι όποιες διαφορές στο πλαίσιο του θαλάσσιου διεθνούς δικαίου.
Τόσο ο Μάθιου Μπράιζα, διευθυντής του διεθνούς κέντρου αμυντικών μελετών, πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στο Αζερμπαϊτζάν και πρώην αναπληρωτής υπ. Εξωτερικών υπεύθυνος για θέματα Ευρασίας, όσο και ο γνωστός για τις φιλοτουρκικές του σχέσεις Χιού Πόουπ αναλυτής του International Crisis Group (ICG), τάχθηκαν υπέρ της μεταφοράς του φυσικού αερίου από τα κοιτάσματα της Κύπρου και του Ισραήλ πρώτα στην Τουρκία και από εκεί μέσω Ελλάδας στην ευρωπαϊκή αγορά. Το επιχείρημά τους ήταν ότι η επιλογή αυτή είναι πιο οικονομική σε σχέση με την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού που θα συνδέει την Κύπρο με την Ελλάδα. «Δεν τεκμηριώνεται ούτε οικονομικά, ούτε γεωπολιτικά, η μεταφορά του κυπριακού αερίου μέσω Τουρκίας, ούτε την Ευρωπαϊκή Ένωση συμφέρει», απάντησε ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ και πρώην υφυπουργός Ενέργειας Ι. Μανιάτης.
Θέση υπέρ Nabucco West
Σε άλλη αποστροφή της ομιλίας του, ο κ.Μπράιζα πήρε θέση και στην κούρσα των αγωγών, εκτιμώντας ότι η Κομισιόν αλλά και η κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν κλίνουν υπέρ του «Nabucco West» για τη μεταφορά του φυσικού αερίου από το αζέρικο κοίτασμα του Σαχ Ντενίζ προς την Δ. Ευρώπη, αντί για του «TAP» που θα διέρχεται από την Ελλάδα. Το Αζερμπαιτζάν, όπως είπε, προτιμά τον «Nabucco West» επειδή παρ’ ότι μεγαλύτερου μήκους και άρα ακριβότερος από τον TAP, διέρχεται από περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, τις οποίες η κυβέρνηση του Μπακού προσδοκά έτσι να κάνει συμμάχους για να την στηρίξουν μελλοντικά στο θέμα του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Υπενθυμίζεται ότι ο Nabucco West διέρχεται σε πολύ μεγάλο μήκος από την Τουρκία και συνεχίζει μέσω Βουλγαρίας όπου επίσης η Τουρκία έχει ισχυρά συμφέροντα.
Άμεση ήταν η απάντηση στον κ. Μπράιζα από τον υφυπουργό ΠΕΚΑ Ασημάκη Παπαγεωργίου. «Η Ε.Ε. κρατά ίσες αποστάσεις ανάμεσα στα δύο σχέδια, τόσο γιατί ο TAP έχει προχωρήσει πολύ γρήγορα, όσο και γιατί έχει εκτιμηθεί σημαντικά η διακρατική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας-Ιταλίας και Αλβανίας που υπεγράφη στα μέσα Φεβρουαρίου στην Αθήνα» του απάντησε χαρακτηριστικά ο υφυπ. ΠΕΚΑ. Παρόμοια απάντηση εισέπραξε ο κ. Μπράιζα και από τον γ. γραμματέα του υπ. Ανάπτυξης της Ιταλίας Τζιλμπέρτο Ντιαλούτσι. "Η ΕΕ είναι ουδέτερη απέναντι στα δύο σχέδια, παλαιότερα τα πράγματα ήταν διαφορετικά, αλλά τώρα η Ε.Ε. τηρεί ίσες αποστάσεις".
Θέση και για ΔΕΠΑ
Τέλος, ο κ. Μπράιζα δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην ιδιωτικοποίηση των ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, λέγοντας χαρακτηριστικά : «Εάν η Ελλάδα θέλει να αναβαθμίσει το γεωπολιτικό της ρόλο στη Ευρώπη και να μετατραπεί σε ενεργειακό κόμβο θα πρέπει όποιος αποκτήσει τις ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ να είναι προσηλωμένος στις δυνάμεις της ανοιχτής αγοράς και όχι στη λογική της μονοπωλιακής αγοράς», δήλωση που «φωτογραφίζει» τη Gazprom.
Σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη και πηγές της ενεργειακής αγοράς ο Μ. Μπράιζα έχει συνδέσει την καριέρα του με εταιρείες τουρκικών συμφερόντων, καθώς μετά την αποχώρηση του από το διπλωματικό σώμα των ΗΠΑ προσελήφθη σε υψηλόβαθμη θέση σε τουρκική εταιρεία υδρογοναθράκων (της Turcas Petrol). Σήμερα, ο Μπράιζα προΐσταται σε think tank που προωθεί τις στρατηγικές θέσεις της Τουρκίας, ενώ η τουρκικής καταγωγής σύζυγος του συμμετέχει και εκείνη σε τουρκική δεξαμενή σκέψης.
«Μακάρι να λυθεί το Κυπριακό για να γυρίσω… σπίτι μου»
«Η μεταφορά του κυπριακού αερίου μέσω Τουρκίας στην Ευρώπη κοστίζει μόνο 2 δισ. ευρώ ενώ με αγωγό μέσω Ελλάδας το κόστος είναι 20 δις. ευρώ. Αν Ελλάδα και Τουρκία δεν τα βρουν και δεν επιλυθεί το Κυπριακό, η Λευκωσία δεν θα μπορέσει να αξιοποιήσει το αέριο της παρά μετά το 2027. Αν μάλιστα περάσουν αρκετά χρόνια και δεν βρεθεί λύση, το Ισραήλ θα απευθυνθεί για τη μεταφορά του αερίου στην Τουρκία, και το ίδιο θα κάνει αναγκαστικά και η Κύπρος», είπε από την πλευρά του ο Χιού Πόουπ από την ICG. «Μακάρι να πεισθεί η Τουρκία να λυθεί το Κυπριακό, γιατί αν συμβεί αυτό, εγώ που είμαι πρόσφυγας θα καταφέρω να γυρίσω στο σπίτι μου», ήταν η απάντηση του Σόλωνα Κασίνη διευθυντή της Υπηρεσίας Ενέργειας του υπ. Εμπορίου της Κύπρου, ο οποίος μάλιστα ξεκαθάρισε ότι η Λευκωσία έχει επιλέξει τη λύση της κατασκευής ενός γιγάντιου τερματικού σταθμού φυσικού αερίου στην Κύπρο, ενώ βλέπει τον αγωγό μόνο σαν συμπληρωματική λύση.
Ισραηλινό ενδιαφέρον για έρευνες
Στην ομιλία του ο κ. Παπαγεωργίου όπως και ο ισραηλινός πρέσβης Αριε Μέκελ έκαναν λόγο για στενή συνεργασία Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ για τη διαμετακόμιση του αερίου της ανατολικής Μεσογείου προς την ΕΕ. «Θεωρούμε ότι τα ελπιδοφόρα κοιτάσματα μπορεί να επεκτείνονται και δυτικότερα, νότια της Κρήτης και στο Ιόνιο», προσθέτοντας ότι η κατασκευή νέας δεξαμενής υγροποιημένου φυσικού αερίου (ΥΦΑ) στη Ρεβυθούσα καθώς και η προοπτική κατασκευής ενός ακόμη παρόμοιου σταθμού στην Ελλάδα δημιουργούν τις προϋποθέσεις προκειμένου η χώρα να γίνει περιφερειακός κόμβος εμπορίου για το φυσικό αέριο. «Σύμπλεγμα για τις εξαγωγές αερίου αποτελούν η Ελλάδα, το Ισραήλ και η Κύπρος που μπορούν να εξελιχθούν σε περιφερειακή δύναμη που θα κατευθύνει τις υπόλοιπες χώρες στην περιοχή», είπε ο κ. Μέκελ προσθέτοντας ότι οι ισραηλινές εταιρείες ενδιαφέρονται για έρευνες όχι μόνο στην Κρήτη αλλά και στη Βόρειο Ελλάδα. Ανέφερε εξάλλου, ότι το κόστος κατασκευής του αγωγού προς την Ελλάδα που αναφέρεται ως μειονέκτημα για τη λύση αυτή, μπορεί να καλυφθεί εν μέρει από την ΕΕ, καθώς ο αγωγός θα ενισχύσει την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης.
Έσοδα 150 δισ. ευρώ
Σε επίπεδο αριθμών, ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Ι. Μανιάτης έκανε λόγο για «σοβαρότατες ενδείξεις οικονομικά ελκυστικών κοιτασμάτων» προσθέτοντας ωστόσο ότι κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς υπάρχει, έως ότου ολοκληρωθούν οι έρευνες. Επανέλαβε πάντως παλαιότερη εκτίμησή του, που βασίζεται σε στοιχεία που είχαν περιέλθει σε γνώση του ως υφυπουργός ΠΕΚΑ, σύμφωνα με τα οποία τα αναμενόμενα έσοδα από την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων όπως είπε εκτιμώνται σε βάθος 30ετίας σε 150 δις. ευρώ. Επανέλαβε επίσης την πρόταση για δημιουργία ταμείου αλληλεγγύης γενεών με χρηματοδότηση από τα έσοδα.
===========================================================
GREEK SURNAMES
GREEK SURNAMES
|
Posted: 22 Dec 2012 08:50 AM PST
Δεν έχει επηρεασθεί από τους Σλάβους ούτε από τους Τούρκους, παρά τα 400 χρόνια σκλαβιάς.
Evτυπωσιακό! To DNA (γενετική σύσταση) των Ελλήνων καταδεικνύει πως σε ποσοστό 99,5% πρόκειται για καθαρά καυκάσια φυλή (λευκή φυλή)! Γεγονός που σημαίνει πως η συνεισφορά στη γενετική σύσταση των Ελλήνων, άλλων πληθυσμιακών ομάδων, εκτός της λευκής, αποτελεί ελάχιστο ποσοστό, μικρότερο του 0,5%!
To DNA των Ελλήνων, όπως έδειξε πρόσφατη διεθνής πανεπιστημιακή έρευνα, δεν έχει επηρεασθεί από τους Σλάβους, -όπως ισχυρίζονται ορισμένοι- ούτε από τους Τούρκους παρά τα 400 χρόνια σκλαβιάς! Ουσιαστικά έτσι έχουμε τη σύγχρονη επιστημονική απάντηση στις θεωρίες του Φαλμεράγερ. Καταρρίπτεται επίσης, μια άλλη θεωρία που ισχυριζόταν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες, ήταν μαύροι… Ε, δεν υπήρξαν ποτέ μαύροι! Δεν είναι λίγοι όσοι υποστήριξαν και έγραψαν περί «Μαύρης Αθηνάς» (για τη Θεά Αθηνά) και πολλές άλλες θεωρίες χωρίς καμιά επιστημονική υπόσταση. Όλες αυτές οι …ανθελληνικές -θα έλεγε κανείς- θεωρίες καταρρίφθηκαν, όχι μόνον από μία έρευνα, αλλά από επτά διαφορετικές μεγάλες επιστημονικές έρευνες, Ευρωπαίων και Αμερικανών ερευνητών. Ο καθηγητής του Τομέα Γενετικής, Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας του ΑΠΘ, Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, και η ερευνητική του ομάδα συμμετέχουν σε διεθνή ερευνητικά δίκτυα, των οποίων απώτερος στόχος είναι να ιχνηλατηθεί η βιολογική ιστορία των ευρωπαϊκών πληθυσμών. Ο συντονισμός της συγκεκριμένη έρευνας, η οποία αφορά στη γενετική σύσταση των Ελλήνων -και άλλων λαών- έγινε από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ των ΗΠΑ, την ερευνητική ομάδα του κ. Τριανταφυλλίδη και το Πανεπιστήμιο της Παβίας της Ιταλίας.
Η ταυτότητα της έρευνας.
Συμμετείχαν, επίσης, άλλα 5 ερευνητικά εργαστήρια διαφόρων χωρών (από τη Βαγδάτη μέχρι τη Μόσχα). Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο αμερικανικό περιοδικό «Γενετική του Ανθρώπου». Τίτλος της έρευνας «Η προέλευση, διασπορά και διαφοροποίηση των απλοομάδων Ε και J, του χρωμοσώματος Υ: Συμπεράσματα για τη νεολιθική αποίκιση της Ευρώπης και μετέπειτα μεταναστευτικά γεγονότα στην περιοχή της Μεσογείου». Στην εργασία, χρησιμοποιήθηκαν 44 δείκτες DNA του χρωμοσώματος Υ και προσδιορίστηκε η γενεοτυπική σύσταση στο χρωμόσωμα Υ σε 2.400 άνδρες από 29 διαφορετικούς πληθυσμούς (από την Ευρώπη, τη Μεσόγειο, τη Μικρά Ασία, την Αφρική και την Κίνα). Από την Ελλάδα αναλύθηκε η γενετική σύσταση 143 ανδρών. Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στη διερεύνηση των απλοομάδων Ε και J του χρωμοσώματος Υ.
Μεταδώσαμε το γενετικό μας κώδικα και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι στην έρευνα δεν αποκαλύφθηκε μογγολική προέλευση στο DNA των Ελλήνων. Κι έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι οι Τούρκοι είχαν καταλάβει την Ελλάδα για 400 χρόνια και όλοι θα περίμεναν πως θα υπήρχε κάποια σχέση στο DNA των δύο λαών. Κι, όμως, δεν έχει επηρεασθεί ούτε στο ελάχιστο.
«Με 400 χρόνια σκλαβιάς περιμέναμε πως θα υπήρχε κάποια μογγολική υπογραφή. Δεν διαπιστώθηκε κάτι τέτοιο και δεν μιλάω μόνο για μία μελέτη, μιλάω για αποτελέσματα άλλων 7 μελετών, διαφόρων ερευνητών που βγάζουν αυτό το αποτέλεσμα. Συγκεκριμένα, σε 925 δείγματα Ελλήνων ανδρών, δείχνουν ότι μόνον κατά 0,4% οι Έλληνες δεν είναι Καυκάσιοι. Δεν αλλάζει αυτό με τίποτε. Οι Έλληνες είναι καυκάσια φυλή». Το ίδιο, όμως, δεν ισχύει για τους Ισπανούς. Η κατάληψη της Ισπανίας από τους Άραβες τεκμηριώνεται στην έρευνα, εφόσον οι Άραβες άφησαν την «υπογραφή» τους και το DNA τους. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι σε σημαντικό ποσοστό οι σημερινοί κάτοικοι της Ισπανίας έχουν αραβική προέλευση. Η μελέτη κατέρριψε επίσης, μια άλλη θεωρία που ισχυρίζονταν ορισμένοι, πως οι Έλληνες, την εποχή του μεγάλου πολιτισμού, τον 4ο και 5ο π.Χ. αιώνα, ήταν μαύροι. Όλες οι μελέτες τεκμηριώνουν τη γενετική συνέχεια του ελληνικού πληθυσμού» είναι η επισήμανση του καθηγητή, ο οποίος αναφέρει και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό:
«Σε μεγάλο ποσοστό, οι Έλληνες μεταδώσαμε το DNA και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το DNA των Ελλήνων, “μοιάζει” πιο πολύ με αυτό των Ιταλών πρώτα, μετά με των Γάλλων, στη συνέχεια με των Ισπανών και τελευταία με των Τούρκων.
Τα στοιχεία της έρευνας μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πολλές άλλες περιπτώσεις, όπως: Τεστ πατρότητας, εγκληματικές υποθέσεις και, κυρίως, χρησιμοποιούνται για να βρεθεί η προδιάθεση των ατόμων για διάφορες ασθένειες».
Η υπογραφή των Ελλήνων αποκαλύπτεται στη Νότια Ιταλία.
Ο Κ. Τριανταφυλλίδης αναφέρεται στην έρευνα και στα κύρια συμπεράσματα της:
«Βασικό συμπέρασμα της έρευνας είναι το εξής: Από τη Νότια Βαλκανική, δηλαδή, από τις πεδιάδες της Θεσσαλονίκης, της Κεντρικής Μακεδονίας και της Θεσσαλίας ξεκίνησε η μετακίνηση των εποίκων, ακολουθώντας την κοιλάδα του Αξιού και κατόπιν του Δούναβη και
έφτασαν στις βόρειες περιοχές. Οι Έλληνες δηλαδή, ξεκίνησαν και πήγαν στην Ευρώπη από τη Μακεδονία και άλλες περιοχές και μετέφεραν με τον πολιτισμό τους και το DNA τους στη
Δυτική Ευρώπη».
Στο σημείο αυτό, ο καθηγητής καταρρίπτει και τον ισχυρισμό ότι έχουμε επηρεασθεί -γενετικά- από τους Σλάβους:
«Όπως γνωρίζουμε σε διάφορες περιόδους έχουν έρθει Σλάβοι στην Ελλάδα. To DNA των Ελλήνων δεν έχει ουδεμία σχέση με αυτό των Σλάβων. Τα στοιχεία μας δείχνουν ότι η ομάδα, που χαρακτηρίζει τους Σλάβους, έχει μία συχνότητα 50% σε αυτούς και μια συχνότητα 10% στους Έλληνες, όση είναι και στην Εγγύς Ανατολή. Γεγονός που σημαίνει ότι οι επιμειξίες ανάμεσα στους Σλάβους και τους Έλληνες πρέπει να έγιναν σε τόσο μικρή συχνότητα, ούτως ώστε να μη διαπιστώνονται σήμερα με τις μεθοδολογίες DNA. Σημαντικό στοιχείο με μεγάλη σημασία είναι το εξής: Η σύγκριση του DNA των κατοίκων της Ελλάδας και ειδικότερα της Πελοποννήσου, με εκείνο των κατοίκων της Νότιας Ιταλίας δείχνει ότι οι κάτοικοι της Ιταλίας, -Απουλία, Καλαβρία- σε ποσοστό περίπου 20%, έχουν το ίδιο DNA με τους Έλληνες. Είναι γνωστό ότι οι περιοχές αυτές αποικίστηκαν σε ιστορικούς χρόνους από Έλληνες, π.χ. Πελοποννήσιους. Στην εργασία ελέγχθηκε η γενετική συνεισφορά των Ελλήνων αποίκων σε σχέση με τους πιθανούς νεολιθικούς κατοίκους της εποχής. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το χρωμόσωμα Υ, σε ποσοστό τουλάχιστον 7% των ανδρών της Καλαβρίας και 22% της Απουλίας, προέρχεται από Έλληνες.
Για άλλη μία φορά τεκμηριώνεται ότι η Μεγάλη Ελλάδα αποτελείτο κυρίως, από ελληνικούς πληθυσμούς και θα μπορούσαμε να πούμε ότι το αποτύπωμα, η υπογραφή αυτών των Ελλήνων, εξακολουθεί να αποκαλύπτεται ύστερα από 2.500 χρόνια μετά, πάλι, στους κατοίκους της Νότιας Ιταλίας».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)